Η ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Το τραγούδι της απόγνωσης
Τούτες τις μέρες στη Βουλή δεν γίνεται μόνο του Βατοπεδίου. Περνούν αθόρυβα, σε ρυθμίσεις για τη... δημοτική αστυνομία, μέτρα που αφορούν 200.000 παιδιά μεταναστών:...που ήρθαν μικρά ή γεννιούνται εδώ και τελειώνουν το σχολειό, μα ένα έχουν ριζικό, του μετανάστη.

Γνωμοδοτήσεις έχουνε πολίτες να γενούν- μα υπουργοί και βουλευτές δεν θέλουν ούτε να τ' ακούν.

Βλέπεις δεν παίζουνε μυστήρια μπλεγμένα με εκατομμύρια, μονάχα ανθρώπινες ζωές και όνειρα: για ίσα δικαιώματα...

Ας είναι αυτή μια ρυθμική εισαγωγή στο πνεύμα του 19χρονου Αλντρι Μίλο που ήρθε στα 7 του στην Ελλάδα και μας διηγείται την ιστορία του υπό τη μορφή τραγουδιού χιπ χοπ.

Αλντρι Μίλο
«Ξεκινάω ένα ταξίδι για μια καλύτερη ζωή

Το ταξίδι μου λοιπόν δεν έχει επιστροφή

Ποτέ μου δεν το πίστευα πως θα 'φτανα εδώ

Περιπέτειες να γράφω στο χαρτί με ένα στιλό

Γράφω στο χαρτί πως από μικρό παιδί

Χαθήκανε τα όνειρα για την καλή ζωή

Και τώρα κάπου εδώ θα αναφερθώ

Στα δικαιώματά μου για τα οποία προσπαθώ.......

Κάθε μέρα, κάθε νύχτα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο

Τρέχω να προλάβω και δεν έχω άλλο χρόνο

Γιατί στον δρόμο τον σπατάλησα ψάχνοντας δουλειά

Δουλειά, όμως, δεν βρίσκω κι ας έχω και πτυχίο στο ηλεκτρολογικά

Υπάρχουν παιδιά με όνειρα πολλά

Ομως αναρωτιούνται αν θα βγουν αληθινά

Και να που ξαφνικά γκρεμίζονται τα όνειρα μαζί και η ανθρωπιά

Και το μόνο που μας μένει;

Μια ζεστή αγκαλιά......από τη μάνα, τον πατέρα, απ' τα αδέρφια και τους φίλους

Και όσο περνούν οι μέρες έχουμε όλο και πιο λίγους

Αφού μας κρίνουν απ' το χρώμα και από την καταγωγή μας

Κι όσο περνούν οι μέρες παρέα πια δεν θέλουνε να κάνουνε μαζί μας

Καλώς ήρθατε λοιπόν......στη μοναχική ζωή μας!

Εγώ προσωπικά τον καθένα προκαλώ

Να με κοιτάξει μες στα μάτια

Να δει ό,τι βλέπω και να ζήσει όπως ζω

Να νιώσει όπως νιώθω

Με μεγάλο πόθο, πόνο, μίσος, αγάπη και οργή

Εναλλασσόμενα αισθήματα στην πιο κρίσιμη στιγμή

Από 'δώ και στο εξής προσέχω τα σημεία που πατάω

Προσέχω και το στιλ μου όταν στο δρόμο περπατάω

Προσέχω πώς μιλάω και προσέχω πώς κοιτάω

Γενικά προσέχω οπουδήποτε κι αν πάω

Και στους μπάτσους όταν τους συναντάω

Με το σεις και με το σας πάντοτε μιλάω

Το κεφάλι χαμηλά μού είπαν να κρατάω

Γιατί αν δεν το κάνω, ανάποδες θα φάω

Οπως έγινε την προηγούμενη φορά

Που με έπιασαν να έχω ξεχάσει τα χαρτιά

Κι ούτε καν τόλμησα μήνυση να κάνω

Γιατί όταν με βρουν, από το ξύλο θα πεθάνω

Μα ακόμα στέκομαι όρθιος ελπίζοντας πως τα πράγματα θ' αλλάξουνε, θα γίνουνε αλλιώς

Γιατί δεν μπορεί ο ρατσισμός να 'ναι πιο δυνατός

Από την καλοσύνη που μας δίδαξε ο θεός

Πάνω απ' όλα σεβασμός στον συνάνθρωπό μας

Γιατί όσο κι αν μας τσούζει... είναι για το καλό μας!»