Ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν. Αυτό το αρχαίο ρητό ταιριάζει απόλυτα στη κυβέρνηση που αφού μας βομβάρδισε επί χρόνια με οργανωμένες διαρροές και υποσχέσεις για την επερχόμενη «επίλυση» του μέγιστου ανθρώπινου και κοινωνικού προβλήματος της δεύτερης γενιάς των μεταναστών (τουλάχιστον 200.000 νέες και νέοι συμπατριώτες μας!), ετοιμάζεται τώρα να περάσει από τη Βουλή αυτό που η ίδια αποκαλεί «διευθέτηση» και εμείς σκέτη και απάνθρωπη κοροϊδία.
Γιατί όμως αυτή η απορριπτική στάση όταν –μας λένε- η σημερινή κυβερνητική διευθέτηση συνιστά πρόοδο σε σχέση με την παντελή ανυπαρξία δικαιωμάτων που υπήρχε μέχρι τώρα; Η απάντησή μας είναι απλή: Επειδή η «διευθέτηση» δίνει –και μάλιστα υπό περιοριστικούς όρους- ένα ψίχουλο προκειμένου να παγιώσει για τα επόμενα χρόνια μια κατάσταση που μεταφράζεται στη πεισματική άρνηση να αναγνωρίσει το αυτονόητο. Δηλαδή, το στοιχειώδες δικαίωμα των παιδιών των μεταναστών που γεννήθηκαν και/ή μεγάλωσαν και πήγαν σχολείο στην Ελλάδα να αντιμετωπίζονται από το κράτος όπως οι φίλοι και συμμαθητές τους: ως ΄Ελληνες πολίτες.
Αντί λοιπόν να απαντάει επιτέλους θετικά στο αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεταναστών, η περίφημη κυβερνητική διευθέτηση τους παραχωρεί «την ιδιότητα του επί μακρόν διαμένοντος». Δηλαδή, το δικαίωμα να ανανεώνουν την άδεια παραμονής τους όχι κάθε χρόνο αλλά κάθε πενταετία! Οποία γενναιοδωρία αρρωστημένων εγκεφάλων! Και αυτή όμως η τόσο… «απλόχερη» παραχώρηση δεν γίνεται ούτε σε όλους/ες, ούτε άνευ όρων. Οι δικαιούχοι πρέπει α) να έχουν γονείς που «εξακολουθούν να διαμένουν νόμιμα στη Χώρα» (με άλλα λόγια, εξαιρούνται εκείνοι/ες οι γονείς των οποίων έχουν πεθάνει, δεν διαμένουν ή δεν διαμένουν νόμιμα στη χώρα), β) να έχουν «διανύσει την πρωτοβάθμια και γυμνασιακή εκπαίδευση» (με άλλα λόγια εξαιρούνται εκείνοι/ες που π.χ. δεν έχουν πάει στο γυμνάσιο ή ακόμα και στο δημοτικό), γ) να έχουν «συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους» (με άλλα λόγια, εξαιρούνται όσοι/ες δεν έχουν κλείσει τα 18 τους), και δ) να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα (με άλλα λόγια, εξαιρούνται οι νέοι και οι νέες που δεν έχουν γεννηθεί εδώ ακόμα και αν οι γονείς τους ήλθαν στην Ελλάδα όταν το παιδί τους ήταν 2 ημερών, 2 μηνών ή 2 ετών)!
Ευχαριστούμε λοιπόν αλλά δεν θα πάρουμε αυτή τη «διευθέτηση» που δεν διευθετεί απολύτως τίποτα αλλά διαιωνίζει ένα τεράστιο κοινωνικό και κυρίως, ανθρώπινο πρόβλημα που δηλητηριάζει ολάκερη την ελληνική κοινωνία.
Ο αγώνας συνεχίζεται…
Γιατί όμως αυτή η απορριπτική στάση όταν –μας λένε- η σημερινή κυβερνητική διευθέτηση συνιστά πρόοδο σε σχέση με την παντελή ανυπαρξία δικαιωμάτων που υπήρχε μέχρι τώρα; Η απάντησή μας είναι απλή: Επειδή η «διευθέτηση» δίνει –και μάλιστα υπό περιοριστικούς όρους- ένα ψίχουλο προκειμένου να παγιώσει για τα επόμενα χρόνια μια κατάσταση που μεταφράζεται στη πεισματική άρνηση να αναγνωρίσει το αυτονόητο. Δηλαδή, το στοιχειώδες δικαίωμα των παιδιών των μεταναστών που γεννήθηκαν και/ή μεγάλωσαν και πήγαν σχολείο στην Ελλάδα να αντιμετωπίζονται από το κράτος όπως οι φίλοι και συμμαθητές τους: ως ΄Ελληνες πολίτες.
Αντί λοιπόν να απαντάει επιτέλους θετικά στο αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεταναστών, η περίφημη κυβερνητική διευθέτηση τους παραχωρεί «την ιδιότητα του επί μακρόν διαμένοντος». Δηλαδή, το δικαίωμα να ανανεώνουν την άδεια παραμονής τους όχι κάθε χρόνο αλλά κάθε πενταετία! Οποία γενναιοδωρία αρρωστημένων εγκεφάλων! Και αυτή όμως η τόσο… «απλόχερη» παραχώρηση δεν γίνεται ούτε σε όλους/ες, ούτε άνευ όρων. Οι δικαιούχοι πρέπει α) να έχουν γονείς που «εξακολουθούν να διαμένουν νόμιμα στη Χώρα» (με άλλα λόγια, εξαιρούνται εκείνοι/ες οι γονείς των οποίων έχουν πεθάνει, δεν διαμένουν ή δεν διαμένουν νόμιμα στη χώρα), β) να έχουν «διανύσει την πρωτοβάθμια και γυμνασιακή εκπαίδευση» (με άλλα λόγια εξαιρούνται εκείνοι/ες που π.χ. δεν έχουν πάει στο γυμνάσιο ή ακόμα και στο δημοτικό), γ) να έχουν «συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους» (με άλλα λόγια, εξαιρούνται όσοι/ες δεν έχουν κλείσει τα 18 τους), και δ) να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα (με άλλα λόγια, εξαιρούνται οι νέοι και οι νέες που δεν έχουν γεννηθεί εδώ ακόμα και αν οι γονείς τους ήλθαν στην Ελλάδα όταν το παιδί τους ήταν 2 ημερών, 2 μηνών ή 2 ετών)!
Ευχαριστούμε λοιπόν αλλά δεν θα πάρουμε αυτή τη «διευθέτηση» που δεν διευθετεί απολύτως τίποτα αλλά διαιωνίζει ένα τεράστιο κοινωνικό και κυρίως, ανθρώπινο πρόβλημα που δηλητηριάζει ολάκερη την ελληνική κοινωνία.
Ο αγώνας συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου