Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΟΣΑ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑΣ;;

Αναδημοσίευση από "Καθημερινή"
Σε 250.000 εκτιμώνται τα παιδιά (από γονείς μετανάστες ή πρόσφυγες) που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή έχουν έρθει εδώ σε πολύ μικρή ηλικία. Μοναδική πατρίδα που γνωρίζουν, η Ελλάδα και μοναδική γλώσσα τα ελληνικά. Κι όμως η ελληνική πολιτεία δεν τα αναγνωρίζει ως πολίτες της χώρας. Αμέσως μετά την ενηλικίωσή τους, εάν δεν βρουν άμεσα εργασία ή δεν γίνουν φοιτητές, μεταβαίνουν σε καθεστώς παρανομίας. Κι αυτή η συνθήκη έχει ως αποτέλεσμα μια σειρά «δυσμορφίες». Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά:
-Στις 11 Σεπτεμβρίου ένας 19χρονος αφρο-Ελληνας συνελήφθη ως παράνομος μετανάστης και από τότε κρατείται στο αστυνομικό τμήμα Βάρης μέχρι να εκδοθεί εναντίον του απόφαση διοικητικής απέλασης. Ενας από τους αστυνομικούς βάρδιας παρατήρησε κάποια στιγμή: «Ξέρεις τι καλά ελληνικά μιλά αυτός; Δεν καταλαβαίνεις ότι δεν είναι από εδώ»... Κι όμως, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι «είναι από εδώ». Οι γονείς του είχαν έρθει από το Σουδάν τη δεκαετία του 1980 στην Ελλάδα, όπου και γεννήθηκε. Ομως μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν ξεκίνησε άμεσα σπουδές ή εργασία. Οπότε αυτομάτως -όπως προβλέπει ο Νόμος- εξέπεσε της νομιμότητας. «Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες υποθέσεις» σημειώνει η δικηγόρος του, κ. Παπαπαντολέων, και σχολιάζει ότι η έλλειψη νομοθετικής τακτοποίησης της 2ης γενιάς έχει ανοίξει τον δρόμο σε εκατοντάδες συλλήψεις και αποφάσεις απέλασης.
-Το μοναδικό νομιμοποιητικό έγγραφο που διαθέτει ο 25χρονος Μάνος είναι μια κάρτα αιτούντος πολιτικό άσυλο, που απέκτησε περιμένοντας ατελείωτες ώρες κάποιο Σάββατο ξημερώματα έξω από την υποδιεύθυνση αλλοδαπών στην Π. Ράλλη. Εβρεχε, θυμάται, καταρρακτωδώς. Το νερό έφθανε μέχρι τους αστραγάλους, οι αστυνομικοί κτυπούσαν με κλομπ και ζητούσαν από τους αλλοδαπούς να καθίσουν μέσα στις λάσπες. Ο Μάνος διαμαρτυρήθηκε, ο αστυνομικός άρχισε να τον απειλεί, εντυπωσιάστηκε από τα ελληνικά του και φώναξε τον ανώτερό του. Ο Μάνος διηγήθηκε για ποιο λόγο «είναι Ελληνας»: Γεννήθηκε το 1977 στην Ελλάδα από Ιρακινούς νόμιμους μετανάστες. Ο θάνατος του πατέρα λύγισε ψυχικά τη μητέρα, που πήρε το παιδί στα 15 του χρόνια και γύρισαν στο Ιράκ. Από τότε άρχισε η οδύσσεια του νεαρού που κατάφερε να επιστρέψει στην Ελλάδα ύστερα από δύο απόπειρες παράνομης διάβασης του Εβρου. Σε πόσες κάρτες αιτούντος άσυλο αναγράφεται «Χώρα Γέννησης: Ελλάδα»;
-Η 24χρονη, της οποίας οι γονείς είχαν έρθει από την Γκάνα, έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της κοινωνικής λειτουργού σε ελληνικό ΑΕΙ. Αδυνατεί να προσληφθεί στην εργασία όπου την έχουν επιλέξει διότι δεν διαθέτει πιστοποιητικό αμοιβαιότητας. Οπως εξηγεί ο νομικός κ. Βασίλης Χρονόπουλος από το www.diavatirio.net, «για κάποια επαγγέλματα που απαιτείται άδεια άσκησης επαγγέλματος, η νομοθεσία ορίζει ότι υπήκοοι τρίτων χωρών έχουν δικαίωμα να τα ασκήσουν μόνο εάν στη χώρα καταγωγής τους δίνεται αντίστοιχο δικαίωμα σε Ελληνες πολίτες. Το σύστημα αμοιβαιότητας είναι θεμιτό για όσους έρχονται να εργασθούν από τρίτη χώρα. Δεν μπορεί, όμως, να αφορά παιδιά 2ης γενιάς. Αν μια χώρα καταγωγής δεν δίνει άδεια εργασίας σε κάποιες επαγγελματικές ειδικότητες, θα στερήσουμε τη δυνατότητα άσκησης επαγγέλματος σε νέους που έχουν σπουδάσει εδώ;».
Ηδη το πλήρες αδιέξοδο βιώνουν όσοι έχουν σπουδάσει εκπαιδευτικοί, αφού ο νόμος τούς στερεί τη δυνατότητα να εργασθούν ακόμη και στην ιδιωτική εκπαίδευση. «Χρειάζεται διερεύνηση και ενδελεχής έρευνα της νομοθεσίας», σημειώνει ο κ. Χρονόπουλος. «Και είναι φυσικό. Η δεύτερη γενιά δεν αφορούσε την ελληνική κοινωνία του 1950. Αφορά όμως αυτήν του 2010».
Μοναδικό ημίμετρο αποτελεί η απόδοση της ιδιότητας του επί μακρόν διαμένοντος μόνο σε όσους έχουν γεννηθεί εδώ, υπό την προϋπόθεση ότι οι γονείς τους διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα. Η υποβολή της σχετικής αίτησης συνοδεύεται από παράβολο 900 ευρώ.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

AKOMH ENA ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ

Αναδημοσίευση απο το ηλεκτρονικό περιοδικό www.diavatirio.net
Ένας ακόμη νέος άνθρωπος που γεννήθηκε από μη έλληνες γονείς στην Ελλάδα πριν από 21 χρόνια βρίσκεται στα κρατητήρια του ΑΤ Βάρης. Ο νεαρός συνελήφθη την Πέμπτη σε τυπικό έλεγχο της αστυνομίας μια που λόγω οικογενειακών προβλημάτων δεν είχε καταφέρει να ανανεώσει την άδεια παραμονής του. Έτσι σύμφωνα με το νόμο θα κινηθεί η διαδικασία απέλασης προς την πατρίδα των γονιών του το Σουδάν. Το βάρος του προβλήματος το σηκώνει μόνη της η μητέρα μια που ο πατέρας δεν βρίσκεται κοντά της και αυτή πρέπει να συντηρήσει άλλα δυο παιδιά (που γεννηθηκαν επίσης στην Ελλάδα). Ο μεγαλύτερος γυιος είναι φοιτητής σε πόλη εκτός Αθηνών και η κόρη είναι μαθήτρια λυκείου. Η μητέρα δεν έχει επίσης άδεια παραμονής παρότι ζει 30 χρόνια στην Ελλάδα και βιώνει το αδιέξοδο μια που χωρίς χρήματα νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για το παιδί της.(για ευνόητους λόγους δεν δημοσιοποιούμε ακόμα τα στοιχεία της οικογένειας)

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ

Αναδημοσίευση από εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" (07/09/09)
Δεν υπάρχει ίσως πιο ριζικά ρατσιστικό ζήτημα στη μεταναστευτική πολιτική αυτή τη στιγμή στη χώρα μας από τον διαχωρισμό που υφίστανται περισσότερα από 250.000 παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και αντιμετωπίζονται σαν μετανάστες, επειδή έτυχε οι γονείς τους να είναι μετανάστες. Αν σε αυτόν τον αριθμό προστεθούν και τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που ήρθαν εδώ σε μικρή ηλικία με τους γονείς τους, αντιλαμβάνεται κανείς τις διαστάσεις που παίρνει αυτός ο αποκλεισμός. Κι ενώ όλα τα κόμματα της Βουλής, πλην των συγκατοίκων στη γνωστή- άγνωστη κυβερνητική πολυκατοικία, συμφωνούν ρητά στο να δοθεί υπηκοότητα σε αυτά τα παιδιά, η μοίρα τους ακόμη και σήμερα -σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε που η μετανάστευση απασχόλησε εκ νέου τη σύγχρονη Ελλάδα- παραμένει δέσμια της συνολικής αντιμετώπισης των μεταναστών.
Οσο για το πώς αντιμετωπίζονται οι μετανάστες; «Το υφιστάμενο νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας δεν κατορθώνει να εγγυηθεί επαρκή επίπεδα προστασίας των δικαιωμάτων των μεταναστών. Οι μετανάστες υφίστανται παραβιάσεις που πηγάζουν τόσο από την παράλειψη του κράτους να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και τα θεσμικά κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά κυρίως από την απροθυμία του να εξασφαλίσει την εφαρμογή τους στις πρακτικές των κρατικών οργάνων με τη λειτουργία αποτελεσματικών μηχανισμών ελέγχου και λογοδοσίας. Στην πράξη διαπιστώνονται πολλά ζητήματα προστασίας των δικαιωμάτων και η ζωή των μεταναστών στη συναλλακτική τους σχέση με την ελληνική πολιτεία και τη δημόσια διοίκηση χαρακτηρίζεται ως προβληματική», αναφέρεται στο κείμενο εργασίας «Μεταναστευτική πολιτική και Δημόσια Διοίκηση, μια ανθρωποδικαιωματική προσέγγιση κοινωνικών φορέων και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, συμπεράσματα έρευνας πεδίου», της Χριστίνας Βαρουξή για το Ινστιτούτο Πολιτικής Κοινωνιολογίας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών- το οποίο παρεμπιπτόντως η απερχόμενη κυβέρνηση ήθελε να κλείσει μαζί με άλλα ερευνητικά κέντρα.
Καίριες οι επισημάνσεις του κειμένου για να αντιληφθούμε πως η πολιτική ενδεχομένως να καθορίζει και τις κοινωνικές συνισταμένες στην πρόσληψη του μεταναστευτικού, καθώς οικουμενικές αξιες όπως η ισοτιμία, η ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που ισχύουν εξίσου για όλους, θεωρούνται προνόμια των γηγενών. Ο συσχετισμός της μετανάστευσης με τη δημόσια τάξη και την εθνική ασφάλεια -όπως με το πρόσφατο νομοθετικό τερατούργημα, που αρκεί να κατηγορηθεί για οτιδήποτε οποιοσδήποτε αλλοδαπός για να θεωρηθεί επικίνδυνος και απελάσιμος, κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου- υπαγορεύει τη «φοβικότητα» απέναντι στην αναγνώριση των δικαιωμάτων του στο επίπεδο του πολιτικού σχεδιασμού και της εκτελεστικής διοίκησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι στην Ελλάδα οι μετανάστες δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα, έχουν ελάχιστα κοινωνικά δικαιώματα, ενώ τους αναγνωρίζονται οικονομικά δικαιώματα με εξαιρετικά άνισους ορους: είναι χαρακτηριστικό ότι το βάρος της εργοδοτικής εισφοράς έχει πέσει στις πλάτες τους ενώ σε ορισμένα επαγγέλματα (π.χ. οικοδομικά) καλούνταν να έχουν περισσότερα ένσημα από τους Ελληνες συναδέλφους τους. Πολιτικές διακρίσεων που κατατάσσουν τη χωρα μας στις τελευταίες θέσεις σε ζητήματα μεταναστευτικής πολιτικής και νομοθεσίας ανάμεσα σε 28 προηγμένες χώρες, σύμφωνα με τον Δείκτη Πολιτικών Ενταξης των Μεταναστών (ΜΙΡΕΧ 2007).
Μερικά δεδομένα όμως είναι αδήριτα και απλώς αποσιωπώνται: κι αυτά ακριβώς είναι που μιλάνε για την αναγκαιότητα της παρουσίας των μεταναστών και στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, χωρίς μεταναστευτικές εισροές ο πληθυσμός της χώρας θα είχε μειωθεί και θα είχε δείξει έντονα σημεία γήρανσης, ενώ μεγάλο μέρος της ελληνικής υπαίθρου θα είχε πληθυσμιακά συρρικνωθεί - αναπόφευκτα γεγονότα που ωστόσο επιβραδύνει η μετανάστευση, όπως ανέδειξε το συνέδριο «Πληθυσμιακές τάσεις και προοπτικές: Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ενωση» που έγινε πριν από λίγο καιρό. Αναλογίζεται κανείς τι σημαίνει αυτό για την απασχόληση αλλά και για τα ασφαλιστικά ταμεία; Αλλά επίσης σε ποιο βαθμό έχουν συνεισφέρει όχι μόνο στην ανανέωση του γηράσκοντος ελληνικού πληθυσμού αλλά και στην ίδια την κοινωνική ανάπτυξη; Χωρίς μετανάστευση η Ελλάδα, η Γερμανία, η Ιταλία και αλλά κράτη-μέλη θα εμφάνιζαν ήδη μείωση του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις οι μεταναστευτικές εισροές μπορούν να απορροφήσουν τουλάχιστον για άλλα δέκα χρονια -μέχρι το 2020- την επίπτωση της δημογραφικής γήρανσης που συνεπάγεται ανυπολόγιστα προβλήματα στην αγορά εργασίας, τις συντάξεις, το σύστημα υγείας. Στο ίδιο συνέδριο αναφέρθηκε ότι η μετανάστευση είχε μια θετική συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη, αυξάνοντας το ΑΕΠ κατά 0,3% το διάστημα 2000-2005.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι την περίοδο 2004-2007 οι γεννήσεις από αλλοδαπές γυναίκες αποτελούσαν το 17% του συνόλου των 435.700 γεννήσεων, δηλαδή ήταν περίπου 74.000, όταν το ίδιο διάστημα η διαφορά θανάτων και γεννήσεων στη χώρα είχε το οριακό θετικό ισοζύγιο των 12.000 χιλιάδων ανθρώπων: είναι εντελώς προφανές ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν εξέλιπαν αυτές οι γέννες από τις αλλοδαπές.
Αυτό ακριβώς αντανακλάται και στο σχολικό πληθυσμό στα δημόσια σχολεία: ο αριθμός των ημεδαπών μαθητών βαίνει μειούμενος χρονιά με τη χρονιά και θα έκλειναν σχολεία αν ο μαθητικός πληθυσμός δεν αναπληρωνόταν από τους αλλοδαπούς μαθητές που σταδιακά αυξάνονται. Ενδεικτικά από τότε που διατηρούνται στοιχεία: τη σχολική χρονιά 2002-2003 οι αλλοδαποί μαθητές ήταν το 6,7% του συνόλου των μαθητών -από τους συνολικά 1.460.464 μαθητές οι 96.899 ήταν παιδιά αλλοδαπών-, ποσοστό που πέρυσι (2007-2008), τελευταία σχολική χρονιά για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, έφτασε το 9,29%, δηλαδή στους περίπου 1.208.056 μαθητές οι 112.211 ήταν παιδιά αλλοδαπών. Σημειώνεται ότι το Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης (ΙΠΟΔΕ) είναι η μοναδική υπηρεσία επιφορτισμένη ανάμεσα σε άλλα με τη συγκέντρωση και επεξεργασία αυτών των δεδομένων και κινδύνευε από την πρόθεση της απερχόμενης κυβέρνησης να συρρικνώσει και να διαλύσει κέντρα ερευνών και ινστιτούτα. Σε ορισμένα σχολεία μάλιστα, όπως είναι στα Ιόνια νησιά, την Αττική, το Νότιο Αιγαίο, την Κρήτη και την Πελοπόννησο, ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών την περσινή σχολική χρονιά ξεπέρασε το 10%.
Συνολικά μέχρι το 2006, τα παιδιά κάτω των 16 ετών αντιστοιχούν στο 18% των αλλοδαπών με άδειες παραμονής, ενώ η ετήσια αύξησή τους το διάστημα μεταξύ 2004-2006 είναι της τάξης του 3,7%, σύμφωνα με τον Μάρτιν Μπάλντουιν Εντουαρτς, συνδιευθυντή στο Μεσογειακό Παρατηρητήριο Μετανάστευσης του Παντείου. Ο ίδιος υπολογίζει σε περίπου 250.000 τα παιδιά των αλλοδαπών που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας. Πώς προκύπτει αυτός ο αριθμός; Η απογραφή καταγράφει 120.000 μη Ελληνες κατοίκους που ζούσαν το 2001 στη χώρα και είχαν γεννηθεί εδώ. Συνυπολογίζοντας τις γεννήσεις αλλοδαπών με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν από το 2004 και μετά, η εκτίμησή του είναι ότι από το 2001 μέχρι το 2008 προστέθηκαν περίπου 120-130.000 παιδιά αλλοδαπών. Οταν λοιπόν μόνο τα παιδιά που γεννήθηκαν σε τούτη τη χώρα φτάνουν τις 250.000, με τον αριθμό τους συνεχώς να μεγαλώνει, αριθμός που αυξάνεται δραματικά αν προστεθούν σε αυτόν και τα παιδιά των αλλοδαπών που άρχισαν να έρχονται εδώ μικρά πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια, τότε η ισχύουσα νομοθεσία που τους επιτρέπει να πάρουν άδεια πενταετούς παραμονής όταν ενηλικιωθούν, αφού καταβάλουν παράβολο 900 ευρώ, εφόσον και οι δύο γονείς τους μένουν νόμιμα στη χώρα και αποκλειστικά αν έχουν γεννηθεί εδώ, φαντάζει αναχρονιστική και κακόγουστη: άλλωστε αυτό προβλέπει οδηγία της Ε.Ε. για όσους μετανάστες έχουν πενταετή νόμιμη παραμονή σε μια χώρα-μέλος της και μάλιστα χωρίς απαγορευτικές προϋποθέσεις. Δεν είναι λοιπόν μόνο το ότι ο Ελληνας νομοθέτης διαχωρίζει ακόμη και αδέρφια που άλλο ήρθε εδώ μικρό και άλλο γεννήθηκε με αυτή τη ρύθμιση ή παιδιά που οι γονείς τους δεν ζουν πια στη χώρα μας, ούτε ότι τους κουτσουρεύει ακόμη και τα δικαιώματα των μεταναστών που τους αποδίδει, αλλά κυρίως ότι με το να μην τους αναγνωρίζει ως ισότιμους πολίτες τους καταδικάζει σε μια εσαεί ανισότητα. Και δεν γνωρίζουμε τίποτα καλό που να έχει προκύψει από μια μαζική αδικία...

ΧΩΡΙΣ ΕΓΓΡΑΦΑ, ΧΩΡΙΣ ΟΝΕΙΡΑ

Αναδημοσίευση από εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" (07/09/09)
«Η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική για τόσες χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές τους. Πώς μπορείς να κάνεις όνειρα και σχέδια για τη ζωή σου όταν δεν έχεις τα βασικά έγγραφα με τα οποία μπορείς να ζεις σε μια χώρα; Απλώς σοκαρίστηκα όταν πληροφορήθηκα ότι αυτά τα παιδιά όταν γεννιούνται δεν παίρνουν ούτε πιστοποιητικό γέννησης. Και σκέφτηκα ότι αυτή είναι μια πάρα πολύ ακατανόητη ιστορία που θα είχε ενδιαφέρον για το αγγλόφωνο κοινό». Η Πέγκυ Γιακουμέλος μάς μιλά για το πώς αποφάσισε να κάνει πέρυσι ένα ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ για τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται και μεγαλώνουν εδώ χωρίς τα δικαιώματα που θα είχαν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, αφού το ελληνικό κράτος τα αντιμετωπίζει όπως και τους γονείς τους, σαν να είναι και τα ίδια μετανάστες, και σε καμία περίπτωση ως πολίτες. Μάλιστα η δουλειά της με τίτλο «Στα γρανάζια της γραφειοκρατίας» πήρε παγκόσμια διάκριση: ήρθε δεύτερο στην κατηγορία του στα φετινά βραβεία που απονεμήθηκαν στα ραδιοφωνικά ντοκιμαντέρ, στο φεστιβάλ της Νέας Υόρκης.
Πληροφορήθηκε το θέμα από το διαδικτυακό ημερολόγιο ενός φίλου της δημοσιογράφου, συγκέντρωσε δεδομένα από σχετικές ιστοσελίδες και έτσι κανόνισε τις συναντήσεις της για συνεντεύξεις με μερικά από τα παιδιά. Στο ντοκιμαντέρ γεγονός περιγράφει μέσα από προσωπικές ιστορίες το πόσο τραυματικό είναι και πόσο δύσκολη κάνει την καθημερινή ζωή τους ο αγώνας που έχουν να δώσουν από υπηρεσία σε υπηρεσία και από γραφείο σε γραφείο για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα και να καταφέρουν να αποκτήσουν άδειες παραμονής. Και δεν είναι μόνο τα έξοδα και το ψυχικό κόστος που όλη αυτή η γραφειοκρατική ταλαιπωρία συνεπάγεται, αλλά και το γεγονός ότι αποτελεί και έναν θεσμικό αποκλεισμό που τους περιορίζει τις φιλοδοξίες τους και τους κόβει τα φτερά: επειδή δεν μπορούν να πάνε στο εξωτερικό είτε για σπουδές ή για να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους καθώς μερικοί από αυτούς τους νέους είναι αρκετά ταλαντούχοι και δεν μπορούν να ταξιδέψουν και συνεπώς δεν μπορούν να αποδεχτούν προσκλήσεις για να δώσουν συναυλίες ή παραστάσεις εκτός Ελλάδας.
Οσο για την αποδοχή που είχε το ντοκιμαντέρ της; «Οι άνθρωποι αγνοούσαν ότι μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο και κυρίως ξαφνιάστηκαν». Γεννημένη στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από Ελληνες γονείς, η Πέγκυ δεν μπορούσε να καταλάβει πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Βλέπετε, η ίδια πήρε αυτομάτως την υπηκοότητα όταν γεννήθηκε «γιατί την είχαν οι γονείς μου που είχαν πάει εκεί μετανάστες γύρω στα πέντε με έξι χρόνια πριν γεννηθώ». Εδώ και μερικά χρόνια είναι ραδιοφωνική παραγωγός στο αγγλόφωνο πρόγραμμα του SBS Radio της Αυστραλίας, που είναι «μοναδικό στον κόσμο αφού εκπέμπει ραδιοφωνικά σε 68 γλώσσες...».
Η Πηγούλα, όπως είναι το όνομά της στα ελληνικά -λεπτομέρεια που αποκαλύφθηκε όταν μας έδωσε την ηλεκτρονική της διεύθυνση-, νιώθει και λίγο Ελληνίδα αλλά περισσότερο Αυστραλή «γιατί εκεί διαμορφώθηκε η προσωπικότητά μου και δεν μπορώ να εξαπατώ τον εαυτό μου ότι είμαι Ελληνίδα». Και μετά το ρεπορτάζ που έκανε για το ντοκιμαντέρ, έχασε και την ξενοιασιά που είχε όταν επισκέπτεται την Ελλάδα για διακοπές: «Μακάρι να μην τα γνώριζα αυτά γιατί δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι τι περνάνε αυτοί οι άνθρωποι. Πολλές ιστορίες κρύβουν ένα δράμα. Και δεν μπορώ να μη σκέφτομαι τον ρόλο που έχει η τύχη στη ζωή όλων μας για πράγματα που πριν θεωρούσα αυτονόητα: όπως το ρόλο που παίζει το πού έχεις γεννηθεί για το αν θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις σχέδια για τη ζωή σου. Επειδή εγώ από τύχη γεννήθηκα στην Αυστραλία, έχω υπηκοότητα και μπορώ να κάνω σχέδια, να προγραμματίζω πράγματα, να ονειρεύομαι και να ταξιδεύω, ενώ αυτοί δεν μπορούν. Και αυτό που το κάνει ακόμη χειρότερο είναι ότι είναι άδικο κάτι τέτοιο γιατί αυτά τα παιδιά έχουν ικανότητες και ταλέντα και δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες. Ακόμα και ο τρόπος που ονειρεύονται είναι διαφορετικός, γιατί είναι διαφορετικό να ξέρεις ότι ζεις κάπου που είσαι αποδεκτός και μπορείς να ζήσεις και να κάνεις σχέδια και είναι τραυματικό να ξέρεις ότι δεν μπορείς ούτε αυτή τη στοιχειώδη κανονικότητα να έχεις». Την έχει εντυπωσιάσει η εγκαρτέρησή τους: «Δεν κατηγορούν τον εαυτόν τους γιατί ξέρουν ότι δεν φταίνε οι ίδιοι, ωστόσο προσπαθούν σκληρά και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό». Κι ενώ τη σοκάρει απίστευτα το ότι η ίδια μπορεί να σκέφτεται και να κάνει ό,τι θέλει, «το ότι ζω σε εντελώς διαφορετικό κόσμο και αυτό είναι από απλή τύχη», δεν μπορεί να μη σχολιάσει: «Τι θα γίνει στο μέλλον με αυτά τα παιδιά; Ως πότε θα αποτελούν μια κατώτερη τάξη; Πότε θα αποκτήσουν δικαιώματα; Δεν γίνεται να συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση. Στο κάτω κάτω πρόκειται για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ολοένα θα πληθαίνουν...». Και ποιος να της απαντήσει;

Ο% ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ - 100% ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η Καμπάνια «0% ρατσισμός – 100% αλληλεγγύη» συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Συντονιστικού Αντιρατσιστικών και Μεταναστευτικών Οργανώσεων. Απευθύνεται σε κοινωνικούς φορείς, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, συνδικαλιστές, σε κάθε πολίτη, εργαζόμενο και νέο άνθρωπο που αισθάνεται την ανάγκη να υψώσει τη φωνή του απέναντι στην ξενοφοβία και τα ρατσιστικά μέτρα της Κυβέρνησης σε βάρος των μεταναστών και των προσφύγων. Όπλο μας είναι η αλληλεγγύη ελλήνων και μεταναστών για την από κοινού υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Στόχος μας η συγκρότηση ενός ισχυρού μετώπου ελλήνων και μεταναστών για μια κοινωνία με 0% ρατσισμό και 100% αλληλεγγύη!
Ακολουθούν οι πρώτες υπογραφές συμμετοχής φορέων στην Καμπάνια:
• Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών, Ένωση Φιλιππινέζων Μεταναστών «KASAPI», Κοινότητα Μπαγκλαντεσιανών Ελλάδας, Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν, Σύλλογος “ACTION CONGO”, Σύλλογος Μαροκινής Κοινότηταw Ελλάδας, Υπερπόντια Πακιστανική Συμμαχία, Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων, Σύλλογος Μαροκινών Σαχαριάν, Κέντρο Αγωνιστικής και Πολιτιστικής Συνεργασίας των λαών Τουρκίας – Κουρδιστάν (ΚΑΠΑ)
• Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», Νεολαία ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (YRE)
• Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, Κέντρο πληροφόρησης και τεκμηρίωσης για το ρατσισμό «ΑΝΤΙΓΟΝΗ», Ελληνικό τμήμα ENAR
Οι πρώτες πρωτοβουλίες της Καμπάνιας «0% ρατσισμός – 100% αλληλεγγύη» θα είναι:
1. Η συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις των συνδικάτων ενόψει της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη στις 4, 5 και 6 Σεπτεμβρίου. Με συνέντευξη Τύπου (4/9), συγκρότηση μεταναστευτικού – αντιρατσιστικού μπλοκ στη διαδήλωση των συνδικάτων (5/9) και Πανελλαδική Σύσκεψη Αντιρατσιστικού Συντονισμού (6/9).
2. Η προετοιμασία και διεξαγωγή «Διεθνούς Συνόδου των Κινημάτων ενάντια στο ρατσισμό, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων» στην Αθήνα από τις 2 ως τις 5 Νοεμβρίου. Με παράλληλη διοργάνωση διαδήλωσης και αντιρατσιστικών δράσεων. Για να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή των μεταναστών και των προσφύγων.
Η Διεθνής Σύνοδος των Κινημάτων θα διεξαχθεί τις ίδιες ημέρες που θα γίνεται στην Αθήνα το Κυβερνητικό «Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη». Ένας θεσμός με στόχο τη «διαχείριση της μετανάστευσης» σε βάρος των ανθρώπων και προς όφελος των κερδών και των επιχειρήσεων.
Ακολουθεί η Διακήρυξη της Καμπάνιας:
Όλοι και όλες εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία ενάντια στην ρατσιστική επίθεση που αντιμετωπίζουν μετανάστες και πρόσφυγες, με ή χωρίς χαρτιά. Για να χτιστεί ένα κοινό μέτωπο πάλης Ελλήνων εργαζομένων, νεολαίας και κοινωνίας, με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Καταγγέλλουμε τα ρατσιστικά μέτρα της κυβέρνησης και δηλώνουμε πως θα αντισταθούμε στην ποινικοποίηση της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, την ενίσχυση της καταστολής και την υιοθέτηση της ατζέντας της ακροδεξιάς.
Τασσόμαστε ενάντια στον θεσμικό ρατσισμό, αλλά και στις ρατσιστικές επιθέσεις και την «φασιστική» γκετοποίηση περιοχών της Αθήνας και της χώρας. Με όπλο μας:• την πλατιά ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας, και την κατάρριψη των ψεμάτων, των λαϊκιστικών και αντι-επιστημονικών θέσεων της ρατσιστικής προπαγάνδας,
• την ενεργή συμμετοχή και στήριξη του αντιρατσιστικού μετώπου από το μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα, νεολαιίστικες οργανώσεις, συνδικάτα, κοινωνικούς φορείς, αυτό-διοικητικά σχήματα, τοπικές κινήσεις, κινηματικές ενώσεις, πολιτικά κόμματα και τις οργανώσεις, κάθε προοδευτικό άνθρωπο και συλλογικότητα.
Τα μέτρα της κυβέρνησης:
1. Μαζικές συλλήψεις των χωρίς χαρτιά. 2. Αύξηση της κράτησης των χωρίς χαρτιά έως και 18 μήνες. 3. Ίδρυση νέων χώρων κράτησης, στην πραγματικότητα πρόκειται για στρατόπεδα συγκέντρωσης! 4. Πρόσληψη νέων συνοριοφυλάκων. 5. Μαζικές απελάσεις με ειδικές πτήσεις τσάρτερ. 6. Πίεση προς την Ε.Ε. –μαζί με άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου– για ενίσχυση της FRONTEX (Ευρωπαϊκή Δύναμη Φύλαξης Συνόρων) και δραστική αύξηση των κονδυλίων για τα νέα στρατόπεδα και τις μαζικές απελάσεις. 7. Αλλαγή του τελευταίου μεταναστευτικού νόμου (Ν.3386/2005), έτσι ώστε υποψήφιοι για απέλαση να είναι και όσοι νόμιμοι μετανάστες έχουν ποινική δίωξη για αδίκημα που τιμωρείται με φυλάκιση 3 μηνών! Δηλ. ακόμα και για ασήμαντα πλημμελήματα κάποιος θα αντιμετωπίζει απέλαση!
Η ακροδεξιά απειλή:
Σε μια σειρά περιοχές, πάνω στο έδαφος της πραγματικής ανασφάλειας που προκαλεί η κρίση και η ανεργία, αλλά και η χρόνια υποβάθμιση όλων των μορφών της καθημερινής ζωής -με κρατική ευθύνη - η ακροδεξιά (σε όλες τις εκδοχές της) επιχειρεί να αναπτύξει την επιρροή της. Υλοποιεί «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις απέναντι σε μετανάστες-πρόσφυγες με την ανοχή ή την ανοικτή συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ.
Ποιοι κερδίζουν από τον ρατσισμό;
-Η κυβέρνηση, που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή από τις αντεργατικές, αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές πολιτικές της.
-Οι Εργοδότες που πατώντας στον φόβο, την ανασφάλεια, και τις διαχωριστικές γραμμές, αυξάνουν την εκμετάλλευση και συμπιέζουν τους μισθούς, και απορυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις για όλους.
-Οι Αυθεντικοί εκπρόσωποι των «καθαρών κοινωνιών» του ΛΑΟΣ και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Τα αυξημένα ποσοστά τους στις πρόσφατες ευρωεκλογές, λειτουργούν ως συναγερμός.
-Τα διάφορα εγκληματικά κυκλώματα.
Δύο δρόμοι μπροστά μας:
Την προσφυγιά και την μετανάστευση δεν την διαλέγει κανείς. Την επιβάλουν οι πολιτικές των πολέμων, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της καταλήστευσης του 3ου κόσμου, της περιβαλλοντικής καταστροφής.
Τον φόβο και την ανασφάλεια μεγάλων κομματιών της ελληνικής κοινωνίας δεν τα διάλεξε κανείς. Τα επέβαλαν οι πολιτικές της κυβέρνησης, της φτώχειας, της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της εγκατάλειψης της δημόσιας υγείας, παιδείας, κατοικίας και του περιβάλλοντος.
Απέναντί σ' αυτά τα φαινόμενα υπάρχουν δύο δρόμοι. Αυτός της αποδοχής της ρατσιστικής πολιτικής, της ανοχής των ρατσιστικών επιθέσεων και της φασιστικής απειλής. Ή εκείνος της ανατροπής των σχεδίων τους!Όλοι και όλες εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο διαλέγουμε τον δεύτερο δρόμο!
Γι’ αυτό παλεύουμε για:
1. Να σταματήσουν τώρα οι «σκούπες» και οι απελάσεις. Να μην περάσει η αυξημένη κράτηση και η ποινικοποίηση της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.
2. Ξενώνες υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με όλες τις προβλέψεις για τις στοιχειώδες ανάγκες (υγεία, γλώσσα, νομική αρωγή κ.λ.π.). Με ειδικούς χώρους, για ανήλικους και υπέργηρους, γυναίκες και θύματα βασανιστηρίων. Ελευθερία εισόδου και ελέγχου των συνθηκών σ’ αυτούς τους χώρους. Να αξιοποιηθούν σε αυτή την κατεύθυνση δημόσια κτίρια που είναι αναξιοποίητα.
3. Μαζικές κοινωνικές δαπάνες (παιδεία, υγεία, περιβάλλον, πολιτισμός) για να ξαναγίνουν οι πόλεις μας και οι γειτονιές μας ανθρώπινες για όλους μας. Εξασφάλιση πόρων από την μείωση των εξοπλιστικών δαπανών και την φορολογία στον πλούτο.
4. Να χτυπηθούν τα κυκλώματα του εγκλήματος και όχι τα θύματα του. Να χτυπηθεί το κύκλωμα της πορνείας με παροχή ανθρωπιστικής άδειας παραμονής στα θύματα του. Να χτυπηθούν τα κυκλώματα στέγης που στοιβάζουν ανθρώπους μαζί με ποντίκια με απαλλοτρίωση των ακινήτων τους. Χτύπημα του κυκλώματος των ναρκωτικών.
5. Καμιά ανοχή στην φασιστική βία, την κοινή δράση αστυνομίας και φασιστών. Κοινωνικός έλεγχος των διασυνδέσεων τους. Πάλη για την κοινωνική απομόνωση των επικίνδυνων ιδεών τους. Ασπίδα αλληλεγγύης στα θύματα τους. Φτάνει πια με την ατιμωρησία για ρατσιστικά εγκλήματα και επιθέσεις από όπου κι αν προέρχονται.
6. Χαρτιά στους μετανάστες που δεν έχουν με νέα διαδικασία νομιμοποίησης.
7. Τέρμα στο έγκλημα του λιγότερο από 1% παροχής ασύλου στην Ελλάδα. Να φύγει από τα χέρια της αστυνομίας η διαδικασία του ασύλου. Ειδική πρόνοια για τις ευαίσθητες ομάδες (ανήλικοι κ.λ.π.).
8. Ίσα δικαιώματα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Υπηκοότητα στα παιδιά τους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ.
9. Διαγραφή των χρεών του 3ου κόσμου. Όχι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους στρατούς κατοχής. Τα κονδύλια για την FRONTEX, την καταστολή και τις νέες φυλακές, να δοθούν για κοινωνικές δαπάνες και την ένταξη των προσφύγων και μεταναστών. Οικονομική βοήθεια και τεχνογνωσία στον 3ο κόσμο για να αναπτυχθεί. Τέρμα στις πολιτικές υπερεκμετάλλευσης και εξόντωσης των φτωχών χωρών.
10. Κοινό αγώνα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ενωτικές πρωτοβουλίες ενημέρωσης και δράσης ενάντια στο ρατσισμό και την εγκληματική δράση φασιστικών συμμοριών.

ΑΝΕΒΗΚΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μαζί και με μετανάστες απο την πρώτη γενιά συμμετείχαμε κι εμείς στην πορεία της ΔΕΘ στην Θεσσαλονίκη και φέτος.
Σημειώσαμε την παρουσία κι άλλων μεταναστών και με δικά τους μπλοκ. Καθώς και την ύπαρξη πανό της εκστρατείας που ξεκινάει με αφορμή το παγκόσμιο κυβερνητικό φόρουμ για την μετανάστευση υπό τον τίτλο "0% ρατσισμός - 100% αλληλεγγύη".

ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ 16ου ΚΑΜΠΙΝΓΚ

Δες άρθρο απολογισμού στο www.yregreece.blogspot.com
Kατά τα άλλη πάμε για καλύτερα του χρόνου.